தன்ன(னி)ழல்!
பச்சை ரத்தமும்
வியர்வை ரூபத்தில்
ஆவியாய் மாறிட
சுட்டெரிக்கும்-
உச்சி வெயில்
வெளியே!
வந்த நாள் முதல்
பற்றி எரிக்கும்
தீராத தீ-
திருப்பிச் சுடும்
‘அடி’ வயிற்றில்
உள்ளே!
தன்னழல் தீர
போக்கில்லா
நிலை கண்டு
சுட்ட சூரியனே
இ(ற)ரங்கித்தரும்-
சொ(நொ)ந்த
நிழல்!
ரவிஜி...
(புகைப்படம்: ரவிஜி)
ஆழமான சிந்தனையுடன் கூடிய
ReplyDeleteஅற்புதமான கவிதை
பகிர்வுக்கும் தொடரவும் நல்வாழ்த்துக்கள்
ஐயா! தங்களின் மனம் திறந்த பாராட்டு மன மகிழ்ச்சியையும் ஊக்கத்தையும் அளிக்கிறது! மிகவும் நன்றி ஐயா!
Deleteஅருமை ஐயா...
ReplyDeleteநன்றி ஐயா!
Deleteநல்ல சிந்தனை.
ReplyDeleteபடமும் நன்று.
நன்றி நண்பரே!
Deleteஅருமை நண்பரே!
ReplyDeleteநன்றி நண்பரே!
Delete