ப(க)ட்டுச் சேலை?!

ப(க)ட்டுச் சேலை?!

சிறகை விரித்துப் பறக்கும்-

‘பருவம்’ மாறும் நிலைக்கென

‘மே(நூ)லாடை நான் அணிய;

உந்தன் ‘பட்டு’ப் பருவ மகள்

ப(க)ட்டாக அணிந்திடவே

என்னுயிர் தான் பிரித்து

நானணிந்த நூல் திரித்து

நெய்வதுவோ ஒரு சேலை?

ரவிஜி---
(பட உதவி - நன்றி கூகிள்)

கா(ன)தலில் ‘வரி’த்’தேன்’!

கா(ன)தலில் ‘வரி’த்’தேன்’!

தூய வெள்ளைக் காகிதமாய்

இருந்திட்ட உந்தன் நிஜம்!

'கண்ட' வாலைக் க(பெ)ண்கள்

உன்மேல் பதித்துச் சென்ற

தேன் கா(ன)தல் பாவரிகள்!

என் விழிகளில் தேடியுன்னை

‘வரி’களினூடே ப(பி)டித்தேன்

உந்தன் சுயம் புரிந்த பின்னே

‘என்னவன்’ என வ(ம)ரித்தேன்!

ரவிஜி---

(பட உதவி : நன்றி கூகிள்)