மண(ன)க்கோலம்…!

மண(ன)க்கோலம்…!

தொங்கும் தோரண விளக்கோடு

வைத்த பெரும் பிளக்ஸ் போர்டு!

கைகூப்பி தலையாட்டி வரவேற்க

வார்த்தையில்லா ஓர் பொம்மை!

மின் விசிறியாய் சுற்றிச் சுழலும்

இயந்திரம் பன்னீர் தெளிக்கும்!

நாம் பேசுவது நமக்கே கேளாது-

உரக்கப் பாடும் ஆர்க்கெஸ்ட்ரா!

உபசரிக்க ஆளின்றி இலை நிறைய

‘கொட்டும்’ பலவகை பகட்டு உணவு!

வந்த அன்பளிப்பை பெயர் மாற்றி

வண்ண உறைமூடி எடுத்துவ(த)ரும்;

கைகுலுக்கிப் பிரிந்து செல்லும்-

காகிதப்பூ நே(வா)சமாய் இக்காலம்!

உற்றஅண்ணன் தங்கைகளோடு

தெருவடைத்து ஒரு பந்தலிட்டு

தோரணங்கள் பல தொங்கவிட்டு

சாதி மத பேதமின்றி ஒன்றாய்-

ஒரே உலை ஒன்றே சோறென

ஓரிடத்தே ஒன்றுகூடி உ(அ)ழைத்து

பெற்ற மகளெனவே வரித்து

தொங்கும் மஞ்சள் கயிற்றோடு

துள்ளும் மாட்டு வண்டியிலே

மாப்பிள்ளையொடு அனுப்பிட்ட

அக்காலமே எ(இ)ன்றும் பொற்காலம்!

                                                                       ரவிஜி---
                      (புகைப்படங்கள்: நன்றி கூகிள்)
(வலைப்பதிவர் சந்திப்பு 2015 நிமித்தமாக நடத்தப்படும் கவிதைப்போட்டிக்காக எழுதப்பட்டது)